. . . . . . . . . .. . . . .. . . . .. . . . .. . . . . . .patysi
panoramiczne radio styczeń
cienka zielona linia
wciąż noworocznych szuka życzeń
ciągle ta sama inna
. . . . .
państw odwiedzimy siedem siedem
ty każdy dzień tygodnia
przetańczysz w sukni nowej zwiewnej
ja w prasowanych spodniach
. . . . .
miast będzie cały tuzin tuzin
po drodze imieniny
a gdy nam świat się będzie dłużył
to o nim zapomnimy
. . . . .
panoramiczne radio życzeń
tysiące lat na skali
nie smuć się przyjdzie taki styczeń
że nas nie będą podglądali
. . . . .
linia zielona linia cienka
tu będzie nam wygodnie
pamiętasz o czym ta piosenka
i po co mi te spodnie
. . . . .
. . . . .
. . . . .
. . . . .. . . . .. . . . .. . . . .. . . . .Juliusz Wnorowski
. . . . .
Oj, Jul! Nie mogę się tak głośno śmiać, jak na to zasługują ostatnie wersy zwrotek :-)))), bo domownicy by mi się pozrywali z łóżek! ;-)
OdpowiedzUsuńBardzo radośnie brzmią te "prasowane spodnie" :-))) ,a o świecie, który może się "dłużyć" słyszę pierwszy raz w życiu :-)))
Dziękuję. Bardzo mi miło.
OdpowiedzUsuńJak to prozaiczna rzecz może cieszyć! Mnie podwójnie - bo wiedziałem, że to będzie zabawne i broniłem tych spodni jak Niepodległości Tekściarskiej ;-)
dłużący się świat - cóż tu nie musiałem bronić, przemknął niezauważony :-)
Dziękuję.
Pozdrawiam,
jul